Op woensdag 17 juni jl. is ons zeer gewaardeerde verenigingslid Ben Lenderink op 71-jarige leeftijd overleden. Ben werd al lid in 1959, een jaar na de oprichting van onze vereniging. Onlangs nog, in februari van dit jaar, mochten we hem huldigen in verband met zijn diamanten jubileum. Helaas kampte Ben de laatste jaren in toenemende mate met zijn gezondheid.
Ben kreeg binnen de vereniging zijn eerste trompetlessen van dirigent en trompettist Phiep Kattenbelt en van toenmalig voorzitter Frans Hetterscheidt. Gaandeweg ging het docentschap over naar de nieuwe dirigent Wim Megens.
Een aantal jaren later verwisselde Ben de trompet voor de bariton. Hij werd een begenadigd baritonspeler en maakte furore met de prachtig gespeelde solo uit de aria ‘Where Ever You Walk’, uit het oratorium Semele van Händel, tijdens het concert in 1968 ter gelegenheid van het (toen nog maar) 10-jarig bestaan.
Naast het harmonieorkest, speelde Ben destijds ook in Blaaskapel De Holthakkers, de eerste Egerländer-kapel in de regio, die landelijke bekendheid kreeg door radio- en TV-optredens en naar aanleiding daarvan met groot succes het hele land doortrok.
Ben was verder heel actief binnen de vereniging. In 1968 werd hij toegevoegd bestuurslid en in 1969 bestuurslid voor een periode van zes jaar. Als zodanig was hij ook medeorganisator van het Internationale Jeugdorkestenfestival in 1972 en het Internationale Blaaskapellenfestival in 1976; hoogtepunten waar de oudgedienden onder ons nog fraaie herinneringen aan hebben.
In 1975 moest Ben zijn bestuursfunctie neerleggen, omdat die niet te combineren was met een jarenlange studie die hij ging volgen. Dat was ook de reden dat hij stopte met het actief musiceren en als niet-musicerend lid verder ging.
Ik herinner me nog goed dat hij bijna 30 jaar later - in 2003 - nog eenmaal de uitdaging van het musiceren weer is aangegaan op euphonium. Het gaf hem opnieuw enorme voldoening en Ben voelde zich weer helemaal in zijn element, zo vertelde hij vaak. Maar fysieke problemen waren er de oorzaak van dat hij het na enige tijd niet meer kon volhouden. Heel jammer, want het musiceren was hem zeer gegund.
Dit alles laat zien welke staat van dienst Ben heeft en bovenal ook welke muzikant en verenigingsman hij was, in hart en nieren.
Terwijl we nu met pijn in ons hart afscheid van hem nemen, denken we ook terug aan het dankbare moment dat we hem nog konden huldigen voor zijn 60-jarig jubileum en het fijne gesprek dat we toen met hem hadden.
We bedanken Ben oprecht voor alles wat hij voor onze vereniging heeft betekend en de vele mooie, muzikale momenten die we samen hebben meegemaakt.
Graag wensen we allen die hem dierbaar zijn heel veel sterkte.
Wim Papperse
voorzitter